Latarnia Morska w Niechorzu

45-metrowa Latarnia Morska w Niechorzu, położona na wysokim klifie, nad samym morzem, to obiekt obowiązkowy do odwiedzenia podczas każdej wizyty w okolicach Wybrzeża Rewalskiego. Decyzja o jej wzniesieniu zapadła w 1860 roku, a już 6 lat później gotowa latarnia została oficjalnie uruchomiona. Początkowo, źródło światła stanowił olej rzepakowy, którego zużywano nawet 1500 kilogramów rocznie. Do budowy latarni wykorzystano licowaną cegłę. Dolna partia budowli ma kształt prostokąta, zaś wieża jest w formie ośmiokąta. Na wysokości 37 metrów przewidziano ogólnodostępny taras widokowy. Zwieńczeniem latarni jest laterna z kopulastym dachem.

Niestety, działania II Wojny Światowej doświadczyły także niechorską latarnię. W 1945 roku, pocisk artyleryjski uszkodził układ optyczny. Ponadto, Niemcy założyli w budynku osiem min. Udało się je jednak zlokalizować przed eksplozją i tym samym uchroniono latarnię przed totalnym zniszczeniem. W 1948 roku odbudowano zniszczoną aparaturę optyczną. Generalnego remontu całej optyki dokonano natomiast dopiero w 2000 roku. Zasięg światła latarni równy jest obecnie ok. 37 km.

Pod samą latarnią znajduje się również piękny, kilkudziesięcioletni ogród, z potężnymi, 2-metrowymi żywopłotami, zejście na betonowy wał ochronny oraz plażę. Od strony południowej, z latarnią złączone są budynki mieszkalne i gospodarcze rodzin latarników. Latarnia oraz przyległy do niej ogród zostały wpisane do rejestru zabytków pod numerem 1350.